Jak to być prawdziwym uczniem?

Szkoła może być różnie postrzeganym miejscem. Poza tym, że do pewnego momentu mamy nakaz tam uczęszczać, a jej zadaniem jest edukacja ludzi, to jednak jest ona nieodłączną częścią dość długiego okresu naszego życia. Ona, jak i zapoznani dzięki niej ludzie mają wływ na człowieka, jego postrzeganie świata, charakter, spojrzenie na dane sprawy - w różnych stopniach, ale w jakimś na pewno. Szkoła to miejsce "złe", które wprawia w depresję, czy jednak da się ją przeżyć wychwytując te "dobre strony"?

Myślę, że postrzeganie tego miejsca zależy od wielu czynników, m.in. sytuacji, nastroju, nastawienia. Jednego dnia może być całkiem przyjemna, gdy dzień jest luźniejszy, dobrze poszedł nam test, czy po prostu fajnie spędziliśmy czas ze znajomymi na przerwie. Innym razem może nas wprowadzić w depresję, kiedy tyle mamy na głowie, jesteśmy przemęczeni i coś nam nie wychodzi.

To nie jest do końca tak, że szkoła jest karą. Nie musi być w niej tak źle - nie mówię, że zawsze jest lekko, bo czasami naprawdę trzeba się ostro spiąć, aby wszystko ogarnąć. Jednakże patrzy też na pozytywy - nowe przyjaźnie, odnajdywanie tego, w czym jesteśmy dobrzy, sukcesy, nowe cele.

Motywacją do przetrwania lekcji może być myśl, co przyjemnego czeka nas w domu! Może jakiś dobry obiad, fajne wyjście, książka, film, ulubiona gra, czy jeszcze coś innego? Może warto się przemęczyć, żeby później cieszyć się chwilą spokoju? :) 

Podsumowując - nie traktujmy szkoły, jak więzienia. Wiadomo, nie jest lekko, nie zawsze też przyjemnie, ale jakoś trzeba się z tym uporać. Jeśli z czymś nie możemy sobie poradzić - prośmy o pomoc, jeśli z jakiś poważnych przyczyn nie jesteśmy w stanie wytrzymać w danej placówce - zmieńmy otoczenie, przenieśmy się do innej szkoły, przecież nie wszędzie jest tak samo.

A jakie jest wasze nastawienie do szkoły? :)